سایت آوای وزمتر

ره آورد گیل و افشای تازه!

«معرفی سه لغتنامه» و جعل کلمات تالشی

ماهنامه ی ره آورد گیل از جمله مجلات پژوهشی اقوام ایرانی ست که معتبر ، آبرومندانه و بطور منظم در رشت منتشر می شود و به زیبایی از طرف استاد هوشنگ عباسی(مدیرمسئول) که یکی از گیلان شناسان نامی و پژوهشگران در سطح کشور نیز می باشد ، مدیریت می شود و تاکنون توانسته با پشتکاری کم نظیر خود آبروی پژوهشی ای برای گیلان کسب نمایند. که جای بس سپاس و قدردانی دارد.!

این ماهنامه در تازه ترین شماره ی خود که هم اکنون در حال پخش است و لوگوی آن درکانال اینستا گرام مان نیز در حال نمایش است به قلم یکی از پژوهشگران تات زبان عزیزی که برای قوم تالش نیز آثار قابل توجهی دارد و در «معرفی سه لغتنامه» از تالشان جمهوری آذربایجان را به موازات چشم پوشی از گذشته برجسته نموده و در تفکیک هریک از آن با ادله هایی عنوان داشته است که در بین این «سه لغتنامه» که خوشبختانه!! لغتنامه ی دوست تالش آنسوی مرز وی یعنی فخرالدین عباس زاده هم از تریج قبای قلمش جا نمانده است!

جالب اینجاست که بعد از سه دهه فعالیت سیاسی عباس زاده ـ و آن هم تا آنجا که حتا در خود ایران افکار و اندیشه ی سیاسی اش را بعضی NGOها، نشریات و جوانان عزیز که به این باورمندی رسیده بودند ، کارهای فخرالدین عباس زاده علمی ، پژوهشی و از کتاب های مرجع «تالش شناسی»!!! است و عجیب تر اینکه این پژوهشگر محترم که در این سه دهه یارِ غار او محسوب می شد امروز در فقدان آن دست به قلم شده و به زعم خود خواسته در تفکیک از سیاست و وجاهت علمی پژوهشی جدول گذاری کرده که خواندنش جای شگفتی دارد!بنگرید:

« به نظر نگارنده گردآوری 250هزارلغت انگلیسی شاید کار زیاد مشکلی نباشد ولی معنی کردن آن از لغت انگلیسی به فارسی غیر ممکن است زیرا کل واژه گان تالشی و نکات و اصطلاحات رایج در آن زبان ، ظرفیت معنی کردن 250هزارلغت انگلیسی را ندارد.متأسفانه نگارنده لغتنامه یاد شده را ندیده تا با شیوه و شگرد فخرالدین عباس زاده در تألیف آن اثر آشنا شوم»!!

شگفتی اینجاست این لغت نامه در سال 2012در لایپزیک آلمان به چاپ رسیدو بعد از اینکه منتشر شد دراینسو دست کم چند سال توسط تالشان ایسنو از جمله همین پژوهشگر یاد شده برروی آن مانور داده شد و اکنون بعد ده سال مورد جراحی قلمی آقای عبدلی قرار گرفته است که پرسش های دیگر را در ذهن تداعی می کند مبنی بر اینکه آیا سکوت این پژوهشگر تات زبان در همان بُرهه به معنی این بود که می خواست از دهها تریبون پروپاگاندای عباس زاده که در مُسکو تا ارمنستان دایر بود بهره ی آنچنانی ببرد؟ که خوشبختانه برده است ! و اگر در زمان زنده بودن عباس زاده این نقد نوشته می شد آیا باز «مدالی»!! در دانشگاه ایروان به وی تعلق می گرفت؟

مگر می توان امروزمدعی شد کسی که لغتنامه را ندیده باشد ولی ده سال قبل در این سو به تبلبغ آن بپردازد؟پرسشی دیگری که برای ما ایجاد شده این است ، چرا در این دوسه دهه ای که فخرالدین عباس زاده زنده بود آقای عبدلی در قبال وی و آثارش سکوت!! پیشه کرده بود؟!

اسف بار اینکه دربخش دیگر از نوشتار خویش آورده است :«مروری بر اثر مذکور نشان می دهد یکی فرهنگ لغات فارسی را رونویسی کرده است ضمن تطبیق با واژه گان تالشی تنظیم نموده و به تُرکی معنی کرده و نام آن را لغتنامه تالش ـ تُرکی نهاده است».

اینجاست شعر شهریاربه زیبایی مصداق پیدا می کند:«آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا...»امروز به جوانان پرشورتالش باید گفت :ببینید؟! این تنها یک نمونه از آن پژوهش هایی است که باید آسیب شناسی شودو ما از همین جا از استاد عباسی عزیز هم سپاسگزاریم که این نقد را که در اصل نقد هم نیست و... با سعه صدر در ماهنامه اش بازتاب دادند تا آینده گان دریابند در وادی پژوهش چه گسل هایی وجود داشته است!

در پایان باید یادآوری نماییم که ما در طی این سه دهه در خصوص تالشان آنسو به کرات یادداشت های بیشماری را در وبلاگ مان به نمایش گذاشته ایم و هم اکنون نیز بخش وسیعی از آن ها در حال نمایش است که نوشته ی امروزآقای عبدلی به نوعی با آن نوشتارمان همخوانی دارد ولی وی درآن زمان سکوت کرده و تنها به دفاع از آن ها بر می خاست!! اما چرا امروز در مقابل شان جبهه گرفته پرسشی است که مشمول مرور زمان می شود و یا اینکه خودشان باید پاسخ دهند!.

بقول جمشید شمسی پور «خشتاونی»که سی سال است فریاد برآورده ومی گوید: در آثار عبدلی در اصل «تالشی ها [نیستند]»!